Bij neurodivergente mensen komt regelmatig synesthesie voor.
Wikipedia: ‘Synesthesie is het neurologische verschijnsel waarbij een zintuiglijke waarneming ongewild (wut?) ook een of meerdere andere zintuiglijke indrukken oproept. Hoewel het niet ongewoon is dat zintuigelijke waarnemingen onderlinge invloed hebben, is dit bij synesthesie dusdanig sterk dat bijvoorbeeld kleuren geproefd worden of geluiden gezien.’
Ik heb het ook en het is een van de leukste dingen die er is. Letters (a is rood) en woorden (het woord computer is lichtblauw) hebben kleuren, evenals hele boeken (mijn boek over schelpen voelt geel en Homo Ludens van Johan Huizinga is mat oranje) of verhalen (SF is vaak groen).
Soms hebben boeken ook een smaak: ik zie het omslag en proef de kleur. Proef de kleur?! Dat kan helemaal niet! Nee, het kan niet in de wereld zoals we die gedefinieerd hebben. Maar in mijn wereld is het heel gewoon. Zo proef ik of een tekening goed is en voel ik texturen bij sommige muziek. Ik zou niet zonder willen.
Ik weet nog dat ik echt verdrietig voor anderen was toen ik hoorde dat synesthesie niet algemeen is. Dus Wikipedia: dat woordje ongewild? Nee dat klopt niet. Ik ben er heel blij mee.